| Kanağan |
T. |
Erkek |
Çabuk inanan, kanan.
|
| Kanak |
T. |
Erkek |
Çabuk aldanan, saf.
|
| Kanat |
|
Erkek |
1. Kuşlarda ve böceklerde uçmayı sağlayan organ. 2. Yan, taraf.
|
| Kanbay |
T. |
Erkek |
Kanmış, doymuş, varlıklı kimse.
|
| Kanber |
Ar. |
Erkek |
bk. Kamber
|
| Kandemir |
T. |
Erkek |
Güçlü soydan gelen kimse.
|
| Kaner |
T. |
Erkek |
Soyu yiğit olsn kimse.
|
| Kanık |
T. |
Erkek |
İnanç, kanı.
|
| Kanıkor |
T. |
Erkek |
Ateşli, canlı yaradılışta olan kimse.
|
| Kanıt |
T. |
Erkek |
Bir şeyin doğruluğu, gerçekliği konusunda kanı verici belge, delil.
|
| Kani |
Ar. |
Erkek |
1. Kanaat eden, fazlasını istemeyen. 2. İnanmış, kanmış.
|
| Kâni |
Ar. |
Erkek |
Dokunaklı, iğneli söz söyleyen.
|
| Kanpolat |
T.+Far. |
Erkek |
Yiğit, kahraman kimse.
|
| Kanpulat |
T.+Far. |
Erkek |
bk. Kanpolat
|
| Kansu |
T. |
Erkek |
Soyu su gibi saf ve temiz olan.
|
| Kansun |
T. |
Erkek |
"Kansın, inansın" anlamında kullanılan bir ad.
|