| Karadağ |
T. |
Erkek |
Bulutlarla kaplı dağ.
|
| Karademir |
T. |
Erkek |
Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
|
| Karadeniz |
T. |
Erkek |
Türkiye'nin kuzeyindeki büyük deniz.
|
| Karadoğan |
T. |
Erkek |
Esmer olarak dünyaya gelen.
|
| Karaduman |
T. |
Erkek |
Siyah duman.
|
| Karaer |
T. |
Erkek |
Kara yağız, esmer yiğit.
|
| Karagöz |
T. |
Kız/Erkek |
1. Kara gözlü kimse. 2. Şakacı, hoşsohbet kimse. 3. Halk tiyatrosunda Hacivat'ın muhatabı, oyun arkadaşı
|
| Karahan |
T. |
Erkek |
Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
|
| Karakalpak |
T. |
Erkek |
Orta Asya'da yaşayan bir Türk boyu.
|
| Karakan |
T. |
Erkek |
Bir tür dağ ağacı.
|
| Karakaş |
T. |
Erkek |
Gür ve kara kaşları olan kimse.
|
| Karakaya |
T. |
Erkek |
Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
|
| Karakoca |
T. |
Erkek |
1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
|
| Karakoç |
T. |
Erkek |
Delikanlı, yiğit esmer kimse.
|
| Karakoyun |
T. |
Erkek |
Uysal, ılımlı esmer kimse.
|
| Karakucak |
T. |
Erkek |
1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
|