Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Karadağ | T. | Erkek | Bulutlarla kaplı dağ. |
Karademir | T. | Erkek | Güçlü, kuvvetli esmer kimse. |
Karadeniz | T. | Erkek | Türkiye'nin kuzeyindeki büyük deniz. |
Karadoğan | T. | Erkek | Esmer olarak dünyaya gelen. |
Karaduman | T. | Erkek | Siyah duman. |
Karaer | T. | Erkek | Kara yağız, esmer yiğit. |
Karagöz | T. | Kız/Erkek | 1. Kara gözlü kimse. 2. Şakacı, hoşsohbet kimse. 3. Halk tiyatrosunda Hacivat'ın muhatabı, oyun arkadaşı |
Karahan | T. | Erkek | Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san. |
Karakalpak | T. | Erkek | Orta Asya'da yaşayan bir Türk boyu. |
Karakan | T. | Erkek | Bir tür dağ ağacı. |
Karakaş | T. | Erkek | Gür ve kara kaşları olan kimse. |
Karakaya | T. | Erkek | Güçlü, kuvvetli esmer kimse. |
Karakoca | T. | Erkek | 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç. |
Karakoç | T. | Erkek | Delikanlı, yiğit esmer kimse. |
Karakoyun | T. | Erkek | Uysal, ılımlı esmer kimse. |
Karakucak | T. | Erkek | 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi. |