| İmam |
Ar. |
Erkek |
1. En önde bulunan, önder. 2. Namazda kendisine uyulan kimse. 3. Müslümanlıkta mezhep kuran kimse. 4. Halife olan kimse.
|
| İmamettin |
Ar. |
Erkek |
Dinin öncüsü, önderi.
|
| İman |
Ar. |
Erkek |
1. İnanma, inanç. 2. İslam dinini kabul etme.
|
| İmat |
Ar. |
Erkek |
Direk, sütun.
|
| İmdat |
Ar. |
Erkek |
1. Tehlikede veya güç durumda olana yapılan yardım. 2. Yardım için gelen kuvvet.
|
| İmer |
T. |
Kız/Erkek |
Çok zengin, varlıklı.
|
| İmre |
T. |
Erkek |
1. Âşık, tutkun. 2. Kardeş. 3. Arkadaş.
|
| İmren |
T. |
Kız/Erkek |
Görülen bir şeyi veya benzerini edinme isteği.
|
| İnak |
T. |
Erkek |
Gerçek dost, arkadaş, sırdaş.
|
| İnal |
T. |
Kız/Erkek |
Kendisine inanılan, güvenilen kimse.
|
| İnalbey |
T. |
Erkek |
Kendisine inanılan, güvenilen bey.
|
| İnalcık |
T. |
Erkek |
Kendisine inanılan, güvenilen kimse.
|
| İnalkut |
T. |
Erkek |
Kendisine inanılan, güvenilen kutlu kimse.
|
| İnaltekin |
T. |
Erkek |
Kendisine inanılan, güvenilen kimse.
|
| İnan |
T. |
Kız/Erkek |
Bir kimse veya şeyin doğruluğunu, büyüklüğünü ve gücünü sarsılmaz bir duygu ile benimseme, iman.
|
| İnanç |
T. |
Kız/Erkek |
1. Bir düşünceye gönülden bağlılık. 2. Allaha, bir dine inanma, iman. 3. Güven ve inanma duygusu.
|