| Karasüyek |
T. |
Erkek |
Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
|
| Karaşın |
T. |
Erkek |
Esmer.
|
| Karatan |
T. |
Erkek |
Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
|
| Karataş |
T. |
Erkek |
Siyah taş, hacerülesvet.
|
| Karatay |
T. |
Erkek |
Anadolu Selçuklu devlet adamı.
|
| Karatekin |
T. |
Erkek |
Esmer kimse.
|
| Karatün |
T. |
Erkek |
Karanlık gece.
|
| Karayağız |
T. |
Erkek |
Koyu esmer kimse.
|
| Karayel |
T. |
Erkek |
Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
|
| Karcan |
T.+Far. |
Erkek |
bk. Karacan
|
| Kardeş |
T. |
Erkek |
1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
|
| Kargı |
T. |
Erkek |
1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
|
| Kargın |
T. |
Erkek |
1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
|
| Kargınalp |
T. |
Erkek |
Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
|
| Karhan |
T. |
Erkek |
bk. Karahan
|
| Karık |
T. |
Erkek |
1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
|