| Kıraç |
T. |
Erkek |
Bitek olmayan, verimsiz veya sulanmayan yer.
|
| Kıralp |
T. |
Erkek |
Ak saçlı ve sakallı, yaşlı yiğit.
|
| Kıran |
T. |
Erkek |
1. Çevre, kıyı, kenar. 2. Ufuk. 3. Tepe, yamaç, bayır.
|
| Kıranalp |
T. |
Erkek |
Düşmanı bozguna uğratan yiğit.
|
| Kıraner |
T. |
Erkek |
Düşmani bozguna uğratan kimse.
|
| Kırat |
Ar. |
Erkek |
1. Elmas, zümrüt gibi değerli taşların tartısında kullanılan ölçü birimi. 2. Nitelik, değer.
|
| Kıratlı |
T.+Ar. |
Erkek |
Değerli, nitelikli.
|
| Kıray |
T. |
Erkek |
1. Genç, delikanlı. 2. Ürün vermeyen arazi. 3. Eşkıya, yol kesen.
|
| Kırbay |
T. |
Erkek |
Yaşlı, ak sakallı kimse.
|
| Kırboğa |
T. |
Erkek |
Güçlü, kuvetli yaşlı kimse.
|
| Kırbörü |
T. |
Erkek |
Yaşlı, ak sakallı deneyimli kimse.
|
| Kırca |
T. |
Erkek |
1. Dolu. 2. Ufak ve sert taneli kar. 3. Bora, rüzgârla karışık yağmur.
|
| Kırdar |
T. |
Erkek |
Ölçülü davranış, sakınganlık.
|
| Kırdarlı |
T. |
Erkek |
Ölçülü, sakıngan kimse.
|
| Kırgız |
T. |
Erkek |
1. Gezici, gezgin. 2. Çoğunlukla Kırgızistan'da toplu durumda yaşayan, Türk soyundan gelen bir halk.
|
| Kırhan |
T. |
Erkek |
Yaşlı, ak sakallı hükümdar.
|