| Mensur |
Ar. |
Erkek |
1. Saçılmış, dağılmış. 2. Ölçüsüz, uyaksız, manzum olmayan söz.
|
| Menşur |
Ar. |
Erkek |
1. Dağıtılmış, yayılmış, neşrolunmuş. 2. Eskiden padişahların verdiği vezirlik.
|
| Menzur |
Ar. |
Erkek |
1. Adanmış, söz verilmiş. 2. Adak olarak belirtilmiş.
|
| Meral |
Moğ. |
Kız/Erkek |
Geyik, ceylan.
|
| Merdan |
Far. |
Erkek |
Erkekler, yiğitler, mertler.
|
| Merdi |
Far. |
Erkek |
1. Mertlik, erlik. 2. Cesaret, yüreklilik. 3. İnsanlık.
|
| Mergen |
Moğ. |
Erkek |
Usta nişancı.
|
| Mergup |
Ar. |
Erkek |
Sevilen, beğenilen, aranılan.
|
| Meriç |
T. |
Kız/Erkek |
Kuş iskeleti.
|
| Merih |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Ateş rengi.2. Güneş sistemini oluşturan dokuz gezegenden biri.
|
| Mersin |
Rum. |
Erkek |
1. Yaprakları yaz kış yeşil kalan, beyaz çiçekli bir ağaç. 2. Akdeniz bölgesinde bir şehir.
|
| Mert |
Far. |
Erkek |
1. Erkek. 2. Özü sözü doğru olan.
|
| Mertel |
T.+Far. |
Erkek |
Özü sözü doğru kimse.
|
| Merter |
T.+Far. |
Erkek |
Sözünün eri kimse.
|
| Mertkal |
T.+Far. |
Erkek |
"Her zaman sözünün eri ol" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Mertkan |
T.+Far. |
Erkek |
Mert soydan gelen kimse.
|