| Memun |
Ar. |
Erkek |
Korkusuz, tehlikesiz, sağlam.
|
| Menaf |
Ar. |
Erkek |
1. Dağın sivri tepesi. 2. Arap tarihinde Kureyş kabilesini oluşturan boylardan biri.
|
| Menderes |
Rum. |
Erkek |
Bir akarsu yatağının az eğimli koyak tabanlarında ve ova düzlüklerinde çizdiği S harfine benzeyen kıvrım.
|
| Mengi |
T. |
Erkek |
bk. Mengü
|
| Mengü |
T. |
Kız/Erkek |
Ölümsüz, sonsuz, ebedîleştirilmiş.
|
| Mengüalp |
T. |
Erkek |
Ölümsüz yiğit.
|
| Mengübay |
T. |
Erkek |
Ölümsüz kimse.
|
| Mengüberti |
T. |
Erkek |
"Tanrı verdi" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Mengücek |
T. |
Erkek |
Erzincan, Kemah, Divriği ve Şebinkarahisar´ı içine alan bölgeyi fethederek XIII. yy.´ın ilk yarısına kadar elinde tutan Türk sülalesi.
|
| Mengüç |
T. |
Erkek |
Yaşlı.
|
| Mengüer |
T. |
Erkek |
Adı ölümsüzleşmiş kimse.
|
| Mengütaş |
T. |
Erkek |
Ölümsüz anıt.
|
| Mengütay |
T. |
Erkek |
Adı ölümsüzleşmiş kimse.
|
| Mengütekin |
T. |
Erkek |
Adı ölümsüzleşmiş hükümdar.
|
| Mennan |
Ar. |
Erkek |
1. Çok ihsan eden, veren. 2. Tanrının adlarındandır.
|
| Mensup |
Ar. |
Erkek |
Bir kimseyle, bir şeyle ilgisi veya bağıntısı bulunan.
|