| Işıkhan |
T. |
Erkek |
Aydın, ileri görüşlü hükümdar.
|
| Işıkkan |
T. |
Erkek |
Aydın, ileri görüşlü bir soydan gelen kimse.
|
| Işıklı |
T. |
Erkek |
Işığı olan, aydınlık.
|
| Işıktaş |
T. |
Erkek |
Aydın, ileri görüşlü kimse.
|
| Işılak |
T. |
Erkek |
1. Parlak. 2. Göz. 3. Temiz. 4. Geniş yapraklarının bir yüzü parlak olan bir tür ot.
|
| Işılar |
T. |
Kız/Erkek |
1. Parlayan, ışıldayan. 2. Neşeli, canlı, şen.
|
| Işıltan |
T. |
Kız/Erkek |
Sabahın ilk aydınlığı.
|
| Işıltı |
T. |
Kız/Erkek |
Parlaklık, aydınlık.
|
| Işıman |
T. |
Erkek |
Parlak, aydınlık yüzlü kimse.
|
| Işın |
T. |
Kız/Erkek |
Bir ışık kaynağından çıkarak her yöne yayılıp giden ışık demeti.
|
| Işınbay |
T. |
Erkek |
Ay gibi parlak yüzlü kimse.
|
| Işıner |
T. |
Erkek |
Yüzü ay gibi parlak kimse.
|
| Işınhan |
T. |
Erkek |
Yüzü ay gibi parlak hükümdar.
|
| Işınkan |
T. |
Erkek |
Yüzü ay gibi parlak bir soydan gelen kimse.
|
| Işınsu |
T. |
Kız/Erkek |
Su gibi parlak ve saf olan.
|
| Işıtan |
T. |
Kız/Erkek |
Aydınlatan, ışık saçan.
|