| Durukan |
T. |
Erkek |
Özü temiz kimse.
|
| Durul |
T. |
Erkek |
"Berrak, saf duruma gel" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Duruöz |
T. |
Erkek |
Özü temiz kimse.
|
| Durusan |
T. |
Erkek |
Temiz tanınmış kimse.
|
| Durusel |
T.+Ar. |
Erkek |
Saf ve berrak akan sel.
|
| Durusoy |
T. |
Erkek |
Soylu, temiz aileden gelen kimse.
|
| Durusu |
T. |
Erkek |
Sakin akan saf ve berrak su.
|
| Durutekin |
T. |
Erkek |
Özü temiz olan hükümdar.
|
| Durutürk |
T. |
Erkek |
Temiz, dürüst Türk.
|
| Duygu |
T. |
Kız/Erkek |
Kimi nesne, olay ya da kişilerin insanın iç dünyasında uyandırdığı izlenim, his.
|
| Duyu |
T. |
Erkek |
Algılama yeteneği.
|
| Dülge |
T. |
Erkek |
Deste.
|
| Dülger |
Far. |
Erkek |
Yapıların tahta işlerini yapan kimse.
|
| Dündar |
Ar.+Far. |
Erkek |
1. bk. Dindar2. T. Eski ordu düzeninde artçı birlik.
|
| Dündaralp |
T.+Ar.+Far. |
Erkek |
1. Dinine bağlı yiğit.2. T. Eski ordu düzenindeki artçı birlikte yer alan yiğit.
|
| Dürri |
Ar. |
Erkek |
Parlak, parlayan, inci gibi parlayan.
|