| Ecemiş |
T. |
Erkek |
Çok bilmiş, olgun.
|
| Ecer |
T. |
Kız/Erkek |
Yeni, güzel, iyi.
|
| Ecevit |
T. |
Erkek |
1. Çevik, çalışkan, açık fikirli. 2. Açıkgöz. 3. Sinirli.
|
| Ecir |
Ar. |
Erkek |
1. Bir iş veya emek karşılığı verilen şey. 2. Sevap. 3. Aziz, sevgili.
|
| Ecmel |
Ar. |
Kız/Erkek |
Çok güzel.
|
| Ecvet |
Ar. |
Erkek |
En iyi olan.
|
| Ede |
T. |
Erkek |
1. Ata, dede. 2. Büyük erkek kardeş. 3. Kendisine saygı gösterilen kimse.
|
| Edgü |
T. |
Erkek |
İyi.
|
| Edgüalp |
T. |
Erkek |
İyi yiğit.
|
| Edgübay |
T. |
Erkek |
İyi zengin.
|
| Edgüer |
T. |
Erkek |
İyi kimse.
|
| Edgükan |
T. |
Erkek |
İyi soydan gelen kimse.
|
| Edhem |
Ar. |
Erkek |
Karayağız at.
|
| Edip |
Ar. |
Erkek |
1. Terbiyeli, saygılı, nazik kimse. 2. Edebiyatla uğraşan kimse.
|
| Ediz |
T. |
Kız/Erkek |
Ulu, yüce, değerli kimse.
|
| Efdal |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Çok erdemli, çok faziletli. 2. En iyi, üstün.
|