| Efe |
T. |
Erkek |
1. Batı Anadolu köy yiğidi. 2. Ağabey.3. Kabadayı.
|
| Efekan |
T. |
Erkek |
Efe soyundan gelen kimse.
|
| Efendi |
Yun. |
Erkek |
1. Buyruğu yürüyen, sözü geçen kimse. 2. Görgülü, nazik, kibar kimse.
|
| Efgan |
Far. |
Erkek |
Istırap ile haykırma, bağırıp çağırma.
|
| Efgen |
Far. |
Erkek |
Düşüren, yıkan, yıkıcı.
|
| Efgende |
Far. |
Erkek |
Yıkılmış, yıkık, düşürülmüş.
|
| Efkâr |
Ar. |
Erkek |
1. Düşünceler. 2. Tasa, kaygı, kuruntu, üzüntü.
|
| Eflâtun |
Ar. |
Kız/Erkek |
Açık mor renk.
|
| Efnan |
Ar. |
Erkek |
Türler, çeşitler.
|
| Efrasiyap |
Far. |
Erkek |
1. İranlı olmayan yiğit.2. Ünlü Türk büyüğü Alp Er Tungaya İranlılarca verilen ad.
|
| Efruz |
Far. |
Erkek |
Parlatan, tutuşturan.
|
| Efser |
Far. |
Kız/Erkek |
Taç.
|
| Ege |
T. |
Kız/Erkek |
1. Bir çocuğu koruyan, işlerine bakan ve her hâlinden sorumlu olan kimse. 2. Yaşça büyük. 3. Sahip.
|
| Egemen |
T. |
Kız/Erkek |
Buyruk ve hüküm sahibi, buyruğunu yürüten, bağımlı olmayan.
|
| Egesel |
T. |
Erkek |
Egeyle ilgili olan.
|
| Eğilmez |
T. |
Erkek |
Başkasının baskısını ve üstünlüğünü kabul etmeyen, baş eğmeyen
|