Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Ozansoy | T. | Erkek | Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen bir soydan gelen. |
Ozansü | T. | Erkek | Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen asker. |
Ozgan | T. | Erkek | Öne geçen, kazanan, başarılı. |
Öbek | T. | Erkek | Yığın, takım, grup. |
Öcal | T. | Erkek | "Yapılan kötülüğün acısını çıkar, öcünü al" anlamında kullanılan bir ad. |
Öçal | T. | Erkek | bk. Öcal |
Ödül | T. | Kız/Erkek | 1. Bir başarı karşılığında verilen armağan, mükâfat. 2. Bir iyiliğe karşılık olarak verilen armağan. |
Öge | T. | Kız/Erkek | 1. Çok akıllı. 2. Yaşlı kimse. 3. Bir ulusun büyüğü, ileri geleni. 4. Hekim. 5. Ün, şöhret. |
Öger | T. | Erkek | Akıllı, bilgili kimse. |
Öget | T. | Kız/Erkek | 1. Beğenilen, aranılan, övülen.2. İyi, güzel. |
Ögetürk | T. | Erkek | Akıllı, bilgili Türk. |
Öğe | T. | Erkek | bk. Öge |
Öğet | T. | Erkek | bk. Öget |
Öğmen | T. | Erkek | Harman. |
Öğrünç | T. | Erkek | Sevinç. |
Öğün | T. | Kız/Erkek | 1. Zaman, vakit. 2. Kez, defa. 3. Önde, ileride olan. |