| Öz |
T. |
Kız |
1. Bir kimsenin benliği, manevi varlığı. 2. Bir şeyin temel ögesi. 3. Kan bağı ile bağlı olan, üvey olmayan. 4. Katıksız, arı.
|
| Özak |
T. |
Kız/Erkek |
Özü temiz, doğru kimse.
|
| Özakan |
T. |
Erkek |
Katıksız, saf bir biçimde akan.
|
| Özakar |
T. |
Erkek |
bk. Özakan
|
| Özakay |
T. |
Erkek |
Özü temiz kimse.
|
| Özakın |
T. |
Erkek |
İçten gelerek yapılan akın.
|
| Özakıncı |
T. |
Erkek |
İçten gelerek akın yapan kmse.
|
| Özaktuğ |
T. |
Erkek |
Başıa beyaz tuğ takmış kimse.
|
| Özal |
T. |
Kız/Erkek |
"Özünü al, gerçeğini al" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Özalp |
T. |
Erkek |
Özünde yiğit olan kimse.
|
| Özalpman |
T. |
Erkek |
Özünde yiğit olan kimse.
|
| Özalpsan |
T. |
Erkek |
Yiğitliğiyle tanınan kimse.
|
| Özaltan |
T. |
Kız/Erkek |
Gerçek hükümdar olan kimse.
|
| Özaltay |
T. |
Erkek |
Özünde yükseklik, yücelik olan kimse.
|
| Özaltın |
T. |
Kız/Erkek |
Özü altın gibi değerli olan kimse.
|
| Özaltuğ |
T. |
Erkek |
Kırmızı tuğ takınmış olan kimse.
|