| Karaca |
T. |
Kız/Erkek |
1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
|
| Karabükey |
T. |
Erkek |
Güçlü güreşçi.
|
| Karabulut |
T. |
Erkek |
Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
|
| Karabuğra |
T. |
Erkek |
Deve gibi boylu boslu olan kimse.
|
| Karabuğday |
T. |
Erkek |
Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
|
| Karabudun |
T. |
Erkek |
Esmer milletten olan.
|
| Karabörü |
T. |
Erkek |
İşini iyi bilen esmer kimse.
|
| Karaboğa |
T. |
Erkek |
Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
|
| Karabey |
T. |
Erkek |
Esmer, yağız bey.
|
| Karabet |
Ar. |
Erkek |
Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
|
| Karabay |
T. |
Erkek |
Esmer, yağız kimse.
|
| Karabatak |
T. |
Erkek |
1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
|
| Karabaş |
T. |
Erkek |
1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
|
| Karaalp |
T. |
Erkek |
Esmer, kara yağız yiğit.
|
| Kara |
T. |
Erkek |
1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
|
| Kaptan |
İt. |
Erkek |
Gemi yönetimiyle görevli en yüksek görevli.
|