| Kanıkor |
T. |
Erkek |
Ateşli, canlı yaradılışta olan kimse.
|
| Kanık |
T. |
Erkek |
İnanç, kanı.
|
| Kaner |
T. |
Erkek |
Soyu yiğit olsn kimse.
|
| Kandemir |
T. |
Erkek |
Güçlü soydan gelen kimse.
|
| Kanber |
Ar. |
Erkek |
bk. Kamber
|
| Kanbay |
T. |
Erkek |
Kanmış, doymuş, varlıklı kimse.
|
| Kanat |
|
Erkek |
1. Kuşlarda ve böceklerde uçmayı sağlayan organ. 2. Yan, taraf.
|
| Kanak |
T. |
Erkek |
Çabuk aldanan, saf.
|
| Kanağan |
T. |
Erkek |
Çabuk inanan, kanan.
|
| Kâmuran |
Far. |
Kız/Erkek |
bk. Kâmran
|
| Kamu |
T. |
Erkek |
1. Bütün, hep. 2. Halk.
|
| Kâmran |
Far. |
Kız/Erkek |
İsteğine kavuşmuş olan, mutlu.
|
| Kâmil |
Ar. |
Erkek |
1. Olgun, yetkin kimse. 2. Kültürlü, bilgili, bilgin. 3. Bütün, tam, eksiksiz.
|
| Kamet |
Ar. |
Erkek |
1. Boy, boy bos, endam. 2. Camilerde namaza kalkmak için okunan iç ezan. 3. Ses, gürültü.
|
| Kamber |
Ar. |
Erkek |
1. Hz. Ali'nin sadık kölesi. 2. Bir eve çok gelen kimse.
|
| Kambay |
T. |
Erkek |
Hekim, tabip.
|