| Meriç |
T. |
Kız/Erkek |
Kuş iskeleti.
|
| Mergup |
Ar. |
Erkek |
Sevilen, beğenilen, aranılan.
|
| Mergen |
Moğ. |
Erkek |
Usta nişancı.
|
| Merdi |
Far. |
Erkek |
1. Mertlik, erlik. 2. Cesaret, yüreklilik. 3. İnsanlık.
|
| Merdan |
Far. |
Erkek |
Erkekler, yiğitler, mertler.
|
| Meral |
Moğ. |
Kız/Erkek |
Geyik, ceylan.
|
| Menzur |
Ar. |
Erkek |
1. Adanmış, söz verilmiş. 2. Adak olarak belirtilmiş.
|
| Menşur |
Ar. |
Erkek |
1. Dağıtılmış, yayılmış, neşrolunmuş. 2. Eskiden padişahların verdiği vezirlik.
|
| Mensur |
Ar. |
Erkek |
1. Saçılmış, dağılmış. 2. Ölçüsüz, uyaksız, manzum olmayan söz.
|
| Mensup |
Ar. |
Erkek |
Bir kimseyle, bir şeyle ilgisi veya bağıntısı bulunan.
|
| Mennan |
Ar. |
Erkek |
1. Çok ihsan eden, veren. 2. Tanrının adlarındandır.
|
| Mengütekin |
T. |
Erkek |
Adı ölümsüzleşmiş hükümdar.
|
| Mengütay |
T. |
Erkek |
Adı ölümsüzleşmiş kimse.
|
| Mengütaş |
T. |
Erkek |
Ölümsüz anıt.
|
| Mengüer |
T. |
Erkek |
Adı ölümsüzleşmiş kimse.
|
| Mengüç |
T. |
Erkek |
Yaşlı.
|