| Mirkelâm |
Ar.+Far. |
Erkek |
Güzel, nazik konuşan kimse.
|
| Mirhan |
Far. |
Kız/Erkek |
Kadın hükümdar.
|
| Mircan |
Far. |
Kız/Erkek |
Gerçek dost olan değerli kimse.
|
| Mirat |
Ar. |
Erkek |
1. Ayna. 2. Ünlü bir tür lale.
|
| Miranmir |
T.+Ar.+Far. |
Erkek |
Beyler beyi.
|
| Miran |
Far. |
Erkek |
Beyler.
|
| Miraç |
Ar. |
Erkek |
1. Yükselme, çıkma. 2. Hz. Muhammet'in göğe yükselmesi.
|
| Mikâil |
Ar. |
Erkek |
Dört büyük melekten rızkları bölüştürmekle görevli olanı.
|
| Mihrican |
Far. |
Kız/Erkek |
1.Sonbahar. 2.İranlılarda bir bayram.
|
| Mihri |
Far. |
Kız/Erkek |
Güneşle ilgili.
|
| Mihin |
Far. |
Erkek |
Büyük, ulu.
|
| Midhat |
Ar. |
Erkek |
Övme, methetme.
|
| Mezun |
Ar. |
Erkek |
1. İzinli, izin almış. 2. Bir okuldan diploma almış.
|
| Mezit |
Ar. |
Erkek |
Ziyadeleşmiş, artmış, büyümüş.
|
| Meymun |
Ar. |
Erkek |
Uğurlu, bereketli, kutlu.
|
| Mevzun |
Ar. |
Erkek |
1. Biçimli, yakışıklı.2. Güzel.
|