| Mengücek |
T. |
Erkek |
Erzincan, Kemah, Divriği ve Şebinkarahisar´ı içine alan bölgeyi fethederek XIII. yy.´ın ilk yarısına kadar elinde tutan Türk sülalesi.
|
| Mengüberti |
T. |
Erkek |
"Tanrı verdi" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Mengübay |
T. |
Erkek |
Ölümsüz kimse.
|
| Mengüalp |
T. |
Erkek |
Ölümsüz yiğit.
|
| Mengü |
T. |
Kız/Erkek |
Ölümsüz, sonsuz, ebedîleştirilmiş.
|
| Mengi |
T. |
Erkek |
bk. Mengü
|
| Menderes |
Rum. |
Erkek |
Bir akarsu yatağının az eğimli koyak tabanlarında ve ova düzlüklerinde çizdiği S harfine benzeyen kıvrım.
|
| Menaf |
Ar. |
Erkek |
1. Dağın sivri tepesi. 2. Arap tarihinde Kureyş kabilesini oluşturan boylardan biri.
|
| Memun |
Ar. |
Erkek |
Korkusuz, tehlikesiz, sağlam.
|
| Memo |
T. |
Erkek |
Mehmet adının halk dilinde bozulmuş biçimi.
|
| Memnun |
Ar. |
Erkek |
1. Sevimli, sevinçli. 2. Razı olan, kabul eden.
|
| Memiş |
T. |
Erkek |
Mehmet adının halk dilinde bozulmuş biçimlerinden biri.
|
| Memik |
T. |
Erkek |
Mehmet adının halk dilinde bozulmuş biçimi.
|
| Memduh |
Ar. |
Erkek |
Övülmüş, övülecek.
|
| Melûl |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Usanmış, bıkmış. 2. Hüzünlü, mahzun.
|
| Melikşah |
Ar.+Far. |
Erkek |
Hükümdar.
|