Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Müstecap | Ar. | Erkek | Dileği kabul edilmiş kimse. |
Müstakim | Ar. | Erkek | 1. Doğru, düz.2. Temiz, namuslu, doğru. |
Müslüm | Ar. | Erkek | bk. Müslim |
Müslim | Ar. | Erkek | İslam dininde olan, Müslüman. |
Mürşit | Ar. | Erkek | 1. Doğru yolu gösteren, kılavuz. 2. Müritlerine tasavvufu öğreten, sırları ve gerçekleri gösteren tarikat şeyhi. |
Mürsel | Ar. | Erkek | 1. Gönderilmiş, yollanmış. 2. Peygamber. |
Mürit | Ar. | Erkek | 1. Buyuran, emreden. 2. Bir tarikat şeyhine bağlı kimse. |
Müren | T. | Kız/Erkek | Irmak, nehir, akarsu. |
Münir | Ar. | Erkek | Nurlandıran, ışık veren, parlak. |
Münip | Ar. | Erkek | 1. Tanrı´ya yönelen. 2. Güzel yağan, yararlı yağmur. 3. Bahar. |
Münim | Ar. | Erkek | 1. Nimet veren, yedirip içiren Allah. 2. Velinimet. |
Münif | Ar. | Erkek | Yüksek, ulu, büyük. |
Münci | Ar. | Erkek | Kurtarıcı, kurtaran, önder. |
Münasip | Ar. | Erkek | Uygun, yerinde, yaraşır, yakışır. |
Mümtaz | Ar. | Erkek | 1. Ayrı tutulmuş, üstün tutulmuş. 2. Seçkin. |
Müminhan | T.+Ar. | Erkek | İnanmış, inançlı hükümdar. |