| Abid |
Ar. |
Erkek |
bk. abit
|
| Abide |
Ar. |
Kız |
1. Anıt. 2. Önemi ve değeri çok olan yapıt.3. İbadet eden, tapan kul.
|
| Abidin |
Ar. |
Erkek |
İbadet eden, tapan kullar.
|
| Abil |
Ar. |
Erkek |
Koyun, at ve deve gibi hayvanlara iyi bakan kimse.
|
| Abir |
Ar. |
Erkek |
Güzel koku, misk.
|
| Abit |
Ar. |
Erkek |
İbadet eden, tapan kul.
|
| Abiye |
Ar. |
Kız |
1. Güzel, zarif, ince. 2. Yüzünü örtü ile örten utangaç kadın.
|
| Ablak |
T. |
Erkek |
1. Yüzü güzel, parlak, yakışıklı. 2. Sevimli. 3. Yayvan ve toplu yüz. 4. Çok beyaz. 5. Siyahlı beyazlı. 6. Geniş, enli. 7. Ceviz ağacının mobilya yapmaya yarar iç kısmı. 8. Ağaçların dayanıklı kısmı. 9. Yaban armudu, ahlat. 10. İyice olgunlaşmamış üzüm.
|
| Abraş |
Ar. |
Erkek |
1. Çilli, çopur yüzlü, sarı saçlı, açık renkli gözlü adam. 2. Doru at. 3. Alaca bulaca, karışık renkli. 4. Tedirgin edici, obur. 5. Çarpık, eğri.
|
| Abruy |
Far. |
Kız |
1. Yüz suyu. 2. Irz, namus, şeref, haysiyet.
|
| Abuşka |
T. |
Erkek |
1. Kadının kocası, eş. 2. Yaşlı, sözü dinlenen kimse.
|
| Abuzer |
Ar.+Far. |
Erkek |
Altın suyu.
|
| Abuzettin |
Ar. |
Erkek |
İzzettin'in babası.
|
| Aca |
T. |
Erkek |
1. Amca. 2. Abla. 3. Anneanne, nine. 4. Güçlü kuvvetli, başladığı işi bitiren. 5. Büyük. 6. Derelerin içinde yetişen, basit yapraklı, kırmızı çiçekli, güzel kokulu bir çalı.
|
| Acabay |
T. |
Erkek |
Aca ve bay sözlerinden oluşan bir ad.
|
| Acabey |
T. |
Erkek |
Aca ve bey sözlerinden oluşan bir ad.
|