| Adam |
Ar. |
Erkek |
1. İnsan. 2. Erkek kişi. 3. İyi yetişmiş, değerli kimse. 4. İyi huylu, güvenilir kimse. 5. Birinin yanında ve işinde bulunan kimse. 6. Birinin sözünü dinleyen, nazını çeken kimse, kayırıcı. 7. Bir alanda derin bilgisi olan veya bir alanı benimseyen. 8. Birinin yararlandığı, kullandığı kimse.
|
| Âdem |
Ar. |
Erkek |
1. Dinî inançlara göre ilk yaratılan insan ve ilk peygamber. 2. İnsan, insanoğlu. 3. İnsanda bulunması gereken olumlu özelliklere sahip olan kimse.
|
| Adeviye |
Ar. |
Kız |
İyilikseverlik, yardımseverlik.
|
| Adil |
Ar. |
Erkek |
1. Doğruluktan ayrılmayan kimse. 2. Adaletli. 3. Hakka uygun, haklı.
|
| Adile |
Ar. |
Kız |
1. Doğruluktan ayrılmayan kimse. 2. Adaletli. 3. Hakka uygun, haklı.
|
| Adilhan |
Ar. |
Erkek |
Adaletli hükümdar.
|
| Adli |
Ar. |
Erkek |
Adaletli.
|
| Adnan |
Ar. |
Erkek |
Bir yere yerleşip ikamet eden, mukim.
|
| Adni |
Ar. |
Erkek |
Cennete gitmeye hak kazanmış, cennetlik kişi.
|
| Adniye |
Ar. |
Kız |
Cennete gitmeye hak kazanmış, cennetlik bayan.
|
| Adviye |
Ar. |
Kız |
bk. Adeviye.
|
| Afak |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Yer ile göğün birleşmiş gibi göründüğü yer. 2. Ufuklar.
|
| Afer |
Ar. |
Erkek |
Çok beyaz, bembeyaz.
|
| Afet |
Ar. |
Kız |
1. Güzelliği ile insanı şaşkına çeviren, aklını başından alan kadın. 2. Bela, felaket.
|
| Affan |
Ar. |
Kız/Erkek |
İradesiyle kötü şeylerden kaçınan kimse.
|
| Afi |
Ar. |
Kız |
1. Silen. 2. Silinmiş. 3. Affeden, bağışlayan. 4. Affedilmiş, bağışlanmış. 5. Yalvaran.
|