| Abdülhak |
Ar. |
Erkek |
Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülhakim |
Ar. |
Erkek |
Her şeyi bilen Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülhalik |
Ar. |
Erkek |
Yaratan, yoktan var eden Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülhalim |
Ar. |
Erkek |
İyi ve yumuşak huylu Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülhamit |
Ar. |
Erkek |
Herkesçe övülen Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülkadir |
Ar. |
Erkek |
Kudretli ve güçlü olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülkahhar |
Ar. |
Erkek |
Kahredici, yok edici gücü olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülkerim |
Ar. |
Erkek |
Kerem sahibi, cömert, ulu olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüllâtif |
Ar. |
Erkek |
Bağışta bulunan Tanrı'nın kulu
|
| Abdülmecit |
Ar. |
Erkek |
Şan ve şeref sahibi, ulu olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülmelik |
Ar. |
Erkek |
Evrene hükümdar olan Tanrı'nın kulu
|
| Abdülmennan |
Ar. |
Erkek |
Lütuf ve ihsan sahibi olan Tanrı'nını kulu
|
| Abdülmetin |
Ar. |
Erkek |
Sonsuz sağlamlığa, dayanıklılığa, güce sahip olan Tanrı'nın kulu
|
| Abdülnasır |
Ar. |
Erkek |
Yardımcı olan, yardım eden Tanrı'nın kulu
|
| Abdülvahap |
Ar. |
Erkek |
İhsanı bol olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülvahit |
Ar. |
Erkek |
Tek ve eşsiz olan Tanrı'nın kulu.
|