Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Adal | T. | Kız/Erkek | Adın yayılsın, ün kazan anlamında bir ad. |
Adalet | Ar. | Kız | 1. Hak ve hukuka uygunluk, hakkı gözetme, doğruluk, türe. 2. Herkese kendine uygun düşeni, kendi hakkı olanı verme. |
Adanır | T. | Kız/Erkek | Ad alan, ünlenen kimse, şanlı, şöhretli. |
Adar | T. | Kız/Erkek | 1. Erginlik, olgunluk. 2. Süre, zaman. 3. Arkadaş, taraftar, omuzdaş, yandaş. 4. Mart ayı. |
Adeviye | Ar. | Kız | İyilikseverlik, yardımseverlik. |
Adıbelli | T. | Kız/Erkek | 1. Herkesçe bilinen, tanınan kimse. 2. Soyu temiz, tanınmış soydan gelen. |
Adıgüzel | T. | Kız/Erkek | Adı güzel olan. |
Adışah | T.+Far. | Kız | Adı şah olan. |
Adile | Ar. | Kız | 1. Doğruluktan ayrılmayan kimse. 2. Adaletli. 3. Hakka uygun, haklı. |
Adniye | Ar. | Kız | Cennete gitmeye hak kazanmış, cennetlik bayan. |
Adviye | Ar. | Kız | bk. Adeviye. |
Afak | Ar. | Kız/Erkek | 1. Yer ile göğün birleşmiş gibi göründüğü yer. 2. Ufuklar. |
Afet | Ar. | Kız | 1. Güzelliği ile insanı şaşkına çeviren, aklını başından alan kadın. 2. Bela, felaket. |
Affan | Ar. | Kız/Erkek | İradesiyle kötü şeylerden kaçınan kimse. |
Afi | Ar. | Kız | 1. Silen. 2. Silinmiş. 3. Affeden, bağışlayan. 4. Affedilmiş, bağışlanmış. 5. Yalvaran. |
Afife | Ar. | Kız | Namuslu, iffetli, temiz, dürüst. |