| Hasbek |
T.+Ar. |
Erkek |
İyi, dürüst, saf insan.
|
| Hasbi |
Ar. |
Erkek |
İsteyerek ve karşılık beklemeksizin yapılan.
|
| Hasefe |
T.+Ar. |
Erkek |
Seçkin kabadayı.
|
| Hasip |
Ar. |
Erkek |
1. Değerli, saygın, soyu temiz kimse. 2. Muhasebeci.
|
| Haslet |
Ar. |
Erkek |
İnsanın yaradılışındaki huyu, doğası.
|
| Haspolat |
Ar.+Far. |
Erkek |
Katışıksız, saf, çelik gibi kimse.
|
| Hasret |
Ar. |
Kız/Erkek |
Özlem, özleyiş.
|
| Haşim |
Ar. |
Erkek |
1. Kıran, ezen, parçalayan. 2. Ekmek doğrayan.
|
| Haşmet |
Ar. |
Erkek |
1. Büyüklük, görkem. 2. Kibarlık, nezaket. 3. Alçak gönüllülük.
|
| Haşmettin |
Ar. |
Erkek |
Dinin büyüklüğü, ihtişamı.
|
| Hatem |
Ar. |
Erkek |
1. Mühür. 2. Cömert. 3. Son, en son, sonuncu.
|
| Hatemî |
Ar. |
Erkek |
1. Mühürle ilgili olan. 2. Mühür yapan. 3. Cömertlik. 4. Sonuncu.
|
| Hatif |
Ar. |
Erkek |
1. Sesi işitilip kendisi görülmeyen kimse. 2. Çağıran, seslenen. 3. Gaipten seslenir gibi haber veren melek.
|
| Hatim |
Ar. |
Erkek |
1. Sona erdiren, bitiren. 2. Mühürleyen, mühürleyici. 3. Sonuncu.
|
| Hatip |
Ar. |
Erkek |
1. Güzel, düzgün. 2. Bir topluluk karşısında etkili konuşan kimse. 3. Camide hutbe okuyan kimse.
|
| Hattat |
Ar. |
Erkek |
Güzel el yazıları yazan ve mesleği hattatlık olan kimse.
|