| Zeynel |
Ar. |
Erkek |
bk. Zeynelabidin
|
| Aker |
T. |
Erkek |
Dürüst, güvenilir erkek.
|
| Alpgiray |
T. |
Erkek |
Yiğit, cesur, yürekli hükümdar.
|
| Ayrıl |
T. |
Erkek |
İki yolun ayrıldığı yer, yol kavşağı.
|
| Başman |
T. |
Erkek |
Baş olan, ileri gelen, saygın, önemli kimse.
|
| Burçhan |
T.+Ar. |
Erkek |
Yüce, ulu, saygın hükümdar.
|
| Çağbay |
T. |
Erkek |
Çağın zengini olan kimse.
|
| Doruktepe |
T. |
Erkek |
Başarılı, üstün nitelikli kimse.
|
| Ertunca |
T. |
Erkek |
Er ve tunca.
|
| Güçal |
T. |
Erkek |
"Güçlen, kuvvetlen" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Gümüştan |
T. |
Erkek |
Tan vakti gibi temiz ve saf olan.
|
| Hatip |
Ar. |
Erkek |
1. Güzel, düzgün. 2. Bir topluluk karşısında etkili konuşan kimse. 3. Camide hutbe okuyan kimse.
|
| Kanak |
T. |
Erkek |
Çabuk aldanan, saf.
|
| Kırdar |
T. |
Erkek |
Ölçülü davranış, sakınganlık.
|
| Ledün |
Ar. |
Erkek |
Tanrı huzuru, Tanrı katı.
|
| Naci |
Ar. |
Erkek |
1. Kurtulan, selamete kavuşan. 2. Cehennemden kurtulmuş, cennetlik.
|