| Eratlı |
T. |
Erkek |
Yiğit olarak tanınmış kimse.
|
| Ertuna |
T. |
Erkek |
Gösterişli kimse.
|
| Güç |
T. |
Erkek |
1. Yorucu, emekle yapılan. 2. Zor, çetin. 3. Şiddet. 4. İş, meşguliyet. 5. Kuvvet.
|
| Gümüşkut |
T. |
Erkek |
Mutlu, şen.
|
| Kanağan |
T. |
Erkek |
Çabuk inanan, kanan.
|
| Metin |
Ar. |
Erkek |
Sağlam, dayanıklı, güçlü.
|
| Nuralp |
T.+Ar. |
Erkek |
Parlak, ışıklı, aydınlık yiğit.
|
| Onatkan |
T. |
Erkek |
İyi, dürüst, temiz bir soydan gelen.
|
| Özarkın |
T. |
Erkek |
Özü yavaş, sakin olan kimse.
|
| Sayvan |
T. |
Erkek |
1. Gölge yapan siper, şemsiye. 2. Üzüm kurutmak için yapılan çardak.
|
| Tağar |
T. |
Erkek |
Kap, çanak, küp, çömlek.
|
| Teke |
T. |
Erkek |
1. Evcil keçinin erkeği. 2. Mert, sözünün eri. 3. Hazar Denizi´nin doğusunda yaşayan bir Türkmen oymağı.
|
| Tuğalp |
T. |
Erkek |
Tuğ takınmış yiğit.
|
| Ulam |
T. |
Erkek |
1. Kesintisiz, sürekli. 2. Aralarında herhangi bir bakımdan ilgi veya benzerlik bulunan şeylerin tümü. 3. Yetenekli, becerikli. 4. Grup, demet, topluluk, kategori.
|
| Üründü |
T. |
Erkek |
Seçilmiş, seçkin.
|
| Yavuzcan |
T.+Far. |
Erkek |
Güçlü kişiliği olan kimse.
|