| Övgün |
T. |
Kız |
bk. Övgül
|
| Övgünç |
T. |
Kız |
bk. Övünç
|
| Övül |
T. |
Kız/Erkek |
"Başarılarınla, iyi niteliklerinle kendini beğendir, övgü kazan" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Övün |
T. |
Kız/Erkek |
"Başarılarınla, iyi niteliklerinle kendini yücelt" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Övünal |
T. |
Erkek |
"Övünerek al" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Övünç |
T. |
Kız/Erkek |
Övünmeye yol açan, övünülecek şey.
|
| Öymen |
T. |
Erkek |
Evcimen, evine bağlı kimse.
|
| Öz |
T. |
Kız |
1. Bir kimsenin benliği, manevi varlığı. 2. Bir şeyin temel ögesi. 3. Kan bağı ile bağlı olan, üvey olmayan. 4. Katıksız, arı.
|
| Özak |
T. |
Kız/Erkek |
Özü temiz, doğru kimse.
|
| Özakan |
T. |
Erkek |
Katıksız, saf bir biçimde akan.
|
| Özakar |
T. |
Erkek |
bk. Özakan
|
| Özakay |
T. |
Erkek |
Özü temiz kimse.
|
| Özakın |
T. |
Erkek |
İçten gelerek yapılan akın.
|
| Özakıncı |
T. |
Erkek |
İçten gelerek akın yapan kmse.
|
| Özaktuğ |
T. |
Erkek |
Başıa beyaz tuğ takmış kimse.
|
| Özal |
T. |
Kız/Erkek |
"Özünü al, gerçeğini al" anlamında kullanılan bir ad.
|