| Uçma |
T. |
Erkek |
1. Dağın karla örtülmüş dik yamacı. 2. Olay.
|
| Uçkun |
T. |
Kız/Erkek |
1. Kıvılcım. 2. Pahalı, yüksek. 3. Uçan, çapkın. 4. Becerikli, eli tez.
|
| Uçkara |
T. |
Erkek |
Bir kuş.
|
| Uçkan |
T. |
Erkek |
Çok uçan, uçucu.
|
| Uçhan |
T. |
Erkek |
Sınır beyi.
|
| Uçbeyi |
T. |
Erkek |
Uçların sivil ve askerî yönetiminden sorumlu olan görevli.
|
| Uçbay |
T. |
Erkek |
Son derece zengin olan kimse.
|
| Uçay |
T. |
Erkek |
Son ay.
|
| Uçarlı |
T. |
Erkek |
Gerçekçi olmayan, hayaller peşinde koşan kimse.
|
| Uçarer |
T. |
Erkek |
Çok sevinen kimse.
|
| Uçar |
T. |
Erkek |
Uçan, uçucu.
|
| Uçantürk |
T. |
Erkek |
Çok sevinen Türk.
|
| Uçantekin |
T. |
Erkek |
Çok sevinen kimse.
|
| Uçanok |
T. |
Erkek |
Ok gibi uçarak giden kimse.
|
| Uçanay |
T. |
Erkek |
Çok sevinen insan.
|
| Uçan |
T. |
Erkek |
1. Uçma eylemini yapan. 2. İki yelkenli gemi.
|