Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Özaltuğ | T. | Erkek | Kırmızı tuğ takınmış olan kimse. |
Özaltın | T. | Kız/Erkek | Özü altın gibi değerli olan kimse. |
Özaltay | T. | Erkek | Özünde yükseklik, yücelik olan kimse. |
Özaltan | T. | Kız/Erkek | Gerçek hükümdar olan kimse. |
Özalpsan | T. | Erkek | Yiğitliğiyle tanınan kimse. |
Özalpman | T. | Erkek | Özünde yiğit olan kimse. |
Özalp | T. | Erkek | Özünde yiğit olan kimse. |
Özal | T. | Kız/Erkek | "Özünü al, gerçeğini al" anlamında kullanılan bir ad. |
Özaktuğ | T. | Erkek | Başıa beyaz tuğ takmış kimse. |
Özakıncı | T. | Erkek | İçten gelerek akın yapan kmse. |
Özakın | T. | Erkek | İçten gelerek yapılan akın. |
Özakay | T. | Erkek | Özü temiz kimse. |
Özakar | T. | Erkek | bk. Özakan |
Özakan | T. | Erkek | Katıksız, saf bir biçimde akan. |
Özak | T. | Kız/Erkek | Özü temiz, doğru kimse. |
Öz | T. | Kız | 1. Bir kimsenin benliği, manevi varlığı. 2. Bir şeyin temel ögesi. 3. Kan bağı ile bağlı olan, üvey olmayan. 4. Katıksız, arı. |