| Dinççağ |
T. |
Erkek |
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
|
| Dinçay |
T. |
Kız/Erkek |
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
|
| Dinçalp |
T. |
Erkek |
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan yiğit.
|
| Dinç |
T. |
Erkek |
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
|
| Dilyâr |
|
Erkek |
Dil-yâr.
|
| Dilmen |
T. |
Kız/Erkek |
Dil bilen, güzel söz söyleyen.
|
| Dilmaç |
T. |
Erkek |
Çevirmen, tercüman.
|
| Dilge |
T. |
Kız/Erkek |
Güzel konuşan, hoşsohbet kimse.
|
| Dilercan |
T.+Far. |
Erkek |
İsteyen, dilekte bulunan, dileyen kimse.
|
| Diler |
T. |
Kız/Erkek |
İsteyen, dilekte bulunan, dileyen.
|
| Dilemre |
T. |
Erkek |
Ana diline tutkun, dilini çok seven kimse.
|
| Dilbaz |
T.+Far. |
Kız/Erkek |
1. Güzel söz söyleyen, göze hoş görünen.2. Konuşmasıyla kandıran.
|
| Dilâver |
Far. |
Erkek |
Yiğit, yürekli.
|
| Dil |
T. |
Kız/Erkek |
1. Tat alma organı. 2. İnsanların düşündüklerini ve duyduklarını bildirmek için sözcüklerle veya işaretlerle yaptıkları anlaşma. 3. Tutsak, esir. 4. Körfez, koy.
|
| Diktaş |
T. |
Erkek |
"Bir taş olsun dik, bir eser bırak" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Diksoy |
T. |
Erkek |
Soyu ters ve inatçı kimselere dayanan.
|