| Efnan |
Ar. |
Erkek |
Türler, çeşitler.
|
| Eflâtun |
Ar. |
Kız/Erkek |
Açık mor renk.
|
| Efkâr |
Ar. |
Erkek |
1. Düşünceler. 2. Tasa, kaygı, kuruntu, üzüntü.
|
| Efgende |
Far. |
Erkek |
Yıkılmış, yıkık, düşürülmüş.
|
| Efgen |
Far. |
Erkek |
Düşüren, yıkan, yıkıcı.
|
| Efgan |
Far. |
Erkek |
Istırap ile haykırma, bağırıp çağırma.
|
| Efendi |
Yun. |
Erkek |
1. Buyruğu yürüyen, sözü geçen kimse. 2. Görgülü, nazik, kibar kimse.
|
| Efekan |
T. |
Erkek |
Efe soyundan gelen kimse.
|
| Efe |
T. |
Erkek |
1. Batı Anadolu köy yiğidi. 2. Ağabey.3. Kabadayı.
|
| Efdal |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Çok erdemli, çok faziletli. 2. En iyi, üstün.
|
| Ediz |
T. |
Kız/Erkek |
Ulu, yüce, değerli kimse.
|
| Edip |
Ar. |
Erkek |
1. Terbiyeli, saygılı, nazik kimse. 2. Edebiyatla uğraşan kimse.
|
| Edhem |
Ar. |
Erkek |
Karayağız at.
|
| Edgükan |
T. |
Erkek |
İyi soydan gelen kimse.
|
| Edgüer |
T. |
Erkek |
İyi kimse.
|
| Edgübay |
T. |
Erkek |
İyi zengin.
|