| Emrullah |
Ar. |
Erkek |
Allah buyruğu
|
| Emri |
Ar. |
Erkek |
Emirle ilgili.
|
| Emre |
T. |
Erkek |
1. Âşık, tutkun. 2. Halk şairi. 3. Kardeş. 4. Arkadaş
|
| Emran |
Ar. |
Erkek |
Kürkler, hayvan derileri.
|
| Emrah |
Ar. |
Erkek |
1. Saz çalıp oynayan. 2. Erzurum'da doğmuş ünlü bir halk ozanı.
|
| Emirşah |
Ar.+Far. |
Erkek |
Bey ve şah.
|
| Emirhan |
T.+Ar. |
Erkek |
Bey.
|
| Emir |
Ar. |
Erkek |
1. Buyruk, komut. 2. Bir kavim, aşiret veya ülkenin başı. 3. Prens, şehzade.
|
| Eminel |
T.+Ar. |
Erkek |
Güvenilir kimse.
|
| Emin |
Ar. |
Erkek |
1. İnanılır, güvenilir. 2. Sakıncasız, tehlikesiz. 3. Kuşkusu olmayan.
|
| Emet |
Ar. |
Erkek |
Son, sonuç.
|
| Emek |
T. |
Kız/Erkek |
1. Uzun, yorucu ve özenli çalışma. 2. Bir işin yapılması için harcanan beden ve kafa gücü.
|
| Emeç |
T. |
Erkek |
1. Hedef. 2. Yamaç. 3. Henüz memeden kesilmemiş buzağı. 4. Su ve kara yosunlarının kökü andıran tutunma organı.
|
| Emcet |
Ar. |
Erkek |
Çok şerefli, onurlu.
|
| Embiya |
Ar. |
Erkek |
bk. Enbiya
|
| Emanullah |
Ar. |
Erkek |
Allahın güvendiği kişi.
|