Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Özaktuğ | T. | Erkek | Başıa beyaz tuğ takmış kimse. |
Özakıncı | T. | Erkek | İçten gelerek akın yapan kmse. |
Özakın | T. | Erkek | İçten gelerek yapılan akın. |
Özakay | T. | Erkek | Özü temiz kimse. |
Özakar | T. | Erkek | bk. Özakan |
Özakan | T. | Erkek | Katıksız, saf bir biçimde akan. |
Özak | T. | Kız/Erkek | Özü temiz, doğru kimse. |
Öymen | T. | Erkek | Evcimen, evine bağlı kimse. |
Övünç | T. | Kız/Erkek | Övünmeye yol açan, övünülecek şey. |
Övünal | T. | Erkek | "Övünerek al" anlamında kullanılan bir ad. |
Övün | T. | Kız/Erkek | "Başarılarınla, iyi niteliklerinle kendini yücelt" anlamında kullanılan bir ad. |
Övül | T. | Kız/Erkek | "Başarılarınla, iyi niteliklerinle kendini beğendir, övgü kazan" anlamında kullanılan bir ad. |
Övgü | T. | Kız/Erkek | Birini veya bir şeyi övmek için söylenen söz veya yazılan yazı. |
Övet | T. | Erkek | Şükretme. |
Öveç | T. | Erkek | İki üç yaşındaki erkek koyun. |
Ötün | T. | Erkek | Yalvarma, dileme, isteme. |