| Özaktuğ |
T. |
Erkek |
Başıa beyaz tuğ takmış kimse.
|
| Özakıncı |
T. |
Erkek |
İçten gelerek akın yapan kmse.
|
| Özakın |
T. |
Erkek |
İçten gelerek yapılan akın.
|
| Özakay |
T. |
Erkek |
Özü temiz kimse.
|
| Özakar |
T. |
Erkek |
bk. Özakan
|
| Özakan |
T. |
Erkek |
Katıksız, saf bir biçimde akan.
|
| Özak |
T. |
Kız/Erkek |
Özü temiz, doğru kimse.
|
| Öymen |
T. |
Erkek |
Evcimen, evine bağlı kimse.
|
| Övünç |
T. |
Kız/Erkek |
Övünmeye yol açan, övünülecek şey.
|
| Övünal |
T. |
Erkek |
"Övünerek al" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Övün |
T. |
Kız/Erkek |
"Başarılarınla, iyi niteliklerinle kendini yücelt" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Övül |
T. |
Kız/Erkek |
"Başarılarınla, iyi niteliklerinle kendini beğendir, övgü kazan" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Övgü |
T. |
Kız/Erkek |
Birini veya bir şeyi övmek için söylenen söz veya yazılan yazı.
|
| Övet |
T. |
Erkek |
Şükretme.
|
| Öveç |
T. |
Erkek |
İki üç yaşındaki erkek koyun.
|
| Ötün |
T. |
Erkek |
Yalvarma, dileme, isteme.
|