| Özduru |
T. |
Erkek |
Özü temiz ve dürüst olan kimse.
|
| Özdurul |
T. |
Erkek |
"Özü sakinleşsin" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Özdurum |
T. |
Erkek |
Özü sakin, durulmuş kimse.
|
| Özek |
T. |
Erkek |
1. Güç. 2. Çalışkan. 3. Küçük dere. 4. Ağacın, bitkinin içi, özü. 5. Bitki filizi. 6. Bir şeyin ortası. 7. Sel yarıntısı.
|
| Özekan |
T. |
Erkek |
Canlı, hareketli kimse.
|
| Özel |
T. |
Kız/Erkek |
1. Yalnız bir kişiye, bir şeye ait veya ilişkin olan. 2. Devlete değil, kişiye ait olan. 3. Her zaman görülenden, olağandan farklı, dikkate değer.
|
| Özen |
T. |
Kız/Erkek |
1. Bir işin elden geldiğince iyi olması için gösterilen çaba. 2. İçerlek, en içeride olan. 3. İlk söz. 4. Birbirine yakın iki dağın arasındaki uzaklık, ara. 5. Dere, ırmak.
|
| Özenç |
T. |
Kız/Erkek |
1. İstek. 2. Gıpta, imrenme.
|
| Özender |
T.+Ar. |
Erkek |
Ender bulunan yaradılışta olan, değerli.
|
| Özengin |
T. |
Erkek |
Özü sağlam, dürüst olan kimse.
|
| Özer |
T. |
Kız/Erkek |
Yiğit, doğru kimse.
|
| Özercan |
T.+Far. |
Erkek |
Yiğit, doğru kimse
|
| Özerdal |
T. |
Erkek |
Genç kimse.
|
| Özerdem |
T. |
Erkek |
Bütün erdemleri özünde toplayan kimse.
|
| Özerdim |
T. |
Erkek |
"Özüne, gerçeğine erdim, ulaştım" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Özerdinç |
T. |
Erkek |
Özünden canlı, dinç olan erkek.
|