| Özlü |
T. |
Kız/Erkek |
1. Özü, benliği olan. 2. İçten, gerçek.
|
| Özlüer |
T. |
Erkek |
Gerçek yiğit.
|
| Özlütürk |
T. |
Erkek |
Gerçek Türk.
|
| Özman |
T. |
Erkek |
bk. Özmen
|
| Özmen |
T. |
Kız/Erkek |
Özü sağlam, iyi kişilikli kimse.
|
| Özmert |
T.+Far. |
Erkek |
Gerçekten mert olan kimse.
|
| Özmut |
T. |
Erkek |
Özünde mutlu olan kimse.
|
| Öznur |
T.+Ar. |
Kız/Erkek |
Özü ışıklı, aydınlık kimse.
|
| Özoğul |
T. |
Erkek |
Öz oğul.
|
| Özoğuz |
T. |
Erkek |
Gerçekten yiğit olan kimse.
|
| Özok |
T. |
Erkek |
Özü ok gibi güçlü olan kimse.
|
| Özokçu |
T. |
Erkek |
Gerçek okçu.
|
| Özoktay |
T. |
Erkek |
Ok gibi güçlü olan eşsiz kimse.
|
| Özol |
T. |
Erkek |
"Özün değişmesin, olduğun gibi görün" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Özozan |
T. |
Erkek |
Gerçek şair.
|
| Özöğe |
T. |
Erkek |
Bir şeyin aslı, özü.
|