| Menaf |
Ar. |
Erkek |
1. Dağın sivri tepesi. 2. Arap tarihinde Kureyş kabilesini oluşturan boylardan biri.
|
| Mennan |
Ar. |
Erkek |
1. Çok ihsan eden, veren. 2. Tanrının adlarındandır.
|
| Mensup |
Ar. |
Erkek |
Bir kimseyle, bir şeyle ilgisi veya bağıntısı bulunan.
|
| Mensur |
Ar. |
Erkek |
1. Saçılmış, dağılmış. 2. Ölçüsüz, uyaksız, manzum olmayan söz.
|
| Menşur |
Ar. |
Erkek |
1. Dağıtılmış, yayılmış, neşrolunmuş. 2. Eskiden padişahların verdiği vezirlik.
|
| Menzur |
Ar. |
Erkek |
1. Adanmış, söz verilmiş. 2. Adak olarak belirtilmiş.
|
| Mergup |
Ar. |
Erkek |
Sevilen, beğenilen, aranılan.
|
| Merih |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Ateş rengi.2. Güneş sistemini oluşturan dokuz gezegenden biri.
|
| Merzuk |
Ar. |
Erkek |
1. Mutlu. 2. Rızkı verilmiş.
|
| Mescur |
Ar. |
Erkek |
1. Taşkın su, deniz. 2. Alevli ateş.
|
| Mesih |
Ar. |
Erkek |
1. Meshedilmiş, kutsanmış.2. Başka bir biçime girmiş, şekli bozulmuş.3. Hz, İsa´nın lakabı.
|
| Mesrur |
Ar. |
Erkek |
Memnun, sevinmiş.
|
| Mestur |
Ar. |
Erkek |
1. Örtülü, kapalı, gizli. 2. Namuslu.
|
| Mesut |
Ar. |
Kız/Erkek |
Mutlu, sevinçli, bahtiyar.
|
| Meşahir |
Ar. |
Erkek |
Ünlü kimseler.
|
| Meşhur |
Ar. |
Erkek |
Ünlü, şöhretli, tanınmış.
|