| Dönmezcan |
T.+Far. |
Erkek |
Sözünden dönmeyen, dediğini yapan, azimli, kişilikli kimse.
|
| Erbey |
T. |
Erkek |
Yiğit, cesur hükümdar, bey.
|
| Ertüze |
T. |
Erkek |
Adaletli kimse.
|
| Firdevsi |
Far. |
Erkek |
1. Cennete ait, cennetle ilgili. 2. İranın ünlü şairi, Şehnamenin yazarı.
|
| Güçlübay |
T. |
Erkek |
Güçlü kimse.
|
| Günaltan |
T. |
Erkek |
Güneş gibi aydınlık ve ışık saçan hükümdar.
|
| Hayalî |
Ar. |
Erkek |
1. Hayal niteliğinde veya hayal ürünü olan, düşsel, imgesel. 2. Karagöz oynatan kimse, karagözcü.
|
| İlbek |
T. |
Erkek |
bk. İlbey
|
| Kani |
Ar. |
Erkek |
1. Kanaat eden, fazlasını istemeyen. 2. İnanmış, kanmış.
|
| Levent |
Far. |
Erkek |
1. Boylu boslu yakışıklı kimse.2. Osmanlı donanmasında ve kıyılarda görev yapan asker sınıfı. 3. Yiğit denizci.
|
| Özbala |
T. |
Erkek |
Öz çocuk.
|
| Sezi |
T. |
Erkek |
Sezme yeteneği, sezgi.
|
| Takdir |
Ar. |
Erkek |
Beğenme, değer verme.
|
| Tekinal |
T. |
Erkek |
Tek ve eşsiz kimse.
|
| Tuğra |
T. |
Erkek |
Osmanlı padişahlarının imza yerine kullandıkları, özel bir biçimi olan sembolleşmiş işaret.
|
| Ulubay |
T. |
Erkek |
Yüce, saygın, erdemli kişi.
|