| Levent |
Far. |
Erkek |
1. Boylu boslu yakışıklı kimse.2. Osmanlı donanmasında ve kıyılarda görev yapan asker sınıfı. 3. Yiğit denizci.
|
| Özbala |
T. |
Erkek |
Öz çocuk.
|
| Sezi |
T. |
Erkek |
Sezme yeteneği, sezgi.
|
| Takdir |
Ar. |
Erkek |
Beğenme, değer verme.
|
| Tekinal |
T. |
Erkek |
Tek ve eşsiz kimse.
|
| Tuğra |
T. |
Erkek |
Osmanlı padişahlarının imza yerine kullandıkları, özel bir biçimi olan sembolleşmiş işaret.
|
| Ulubay |
T. |
Erkek |
Yüce, saygın, erdemli kişi.
|
| Üstün |
T. |
Erkek |
1. Benzerlerine göre daha yüksek bir düzeyde olan, onları geride bırakan. 2. Yenen, galip gelen. 3. Sayıca çok, fazla.
|
| Alpoğan |
T. |
Erkek |
Yiğit, cesur, yürekli, etkili kimse.
|
| Aşcır |
T. |
Erkek |
Güçlükleri, engelleri yenen kimse.
|
| Batıbay |
T. |
Erkek |
Üstün gelen, gücü yeten, galip olan zengin.
|
| Beytekin |
T. |
Erkek |
bk. Baytekin
|
| Buyruk |
T. |
Erkek |
1. Belirli bir davranışta bulunmaya zorlayıcı söz, emir. 2. Egemenlik.
|
| Çağlan |
T. |
Erkek |
Bir ırmağın denize kavuştuğu yer.
|
| Değmeer |
T. |
Erkek |
Seçkin, nitelikli kimse.
|
| Dönmezer |
T. |
Erkek |
Sözünden dönmeyen, dediğini yapan, azimli, kişilikli kimse.
|