| Karakalpak |
T. |
Erkek |
Orta Asya'da yaşayan bir Türk boyu.
|
| Karakan |
T. |
Erkek |
Bir tür dağ ağacı.
|
| Karakaş |
T. |
Erkek |
Gür ve kara kaşları olan kimse.
|
| Karakaya |
T. |
Erkek |
Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
|
| Karakız |
T. |
Kız |
Esmer kız.
|
| Karakoca |
T. |
Erkek |
1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
|
| Karakoç |
T. |
Erkek |
Delikanlı, yiğit esmer kimse.
|
| Karakoyun |
T. |
Erkek |
Uysal, ılımlı esmer kimse.
|
| Karakucak |
T. |
Erkek |
1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
|
| Karakurt |
T. |
Erkek |
Deneyimli esmer kimse.
|
| Karakuş |
T. |
Erkek |
Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
|
| Karaman |
T. |
Erkek |
1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
|
| Karamık |
T. |
Erkek |
bk. Karamuk
|
| Karamuk |
T. |
Erkek |
Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
|
| Karamut |
T. |
Erkek |
Kara baht, kötü şans.
|
| Karamürsel |
T. |
Erkek |
1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaelinin ilçe merkezi.
|