| Afacan |
T. |
Erkek |
Zeki ve yaramaz çocuk.
|
| Afak |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Yer ile göğün birleşmiş gibi göründüğü yer. 2. Ufuklar.
|
| Afer |
Ar. |
Erkek |
Çok beyaz, bembeyaz.
|
| Affan |
Ar. |
Kız/Erkek |
İradesiyle kötü şeylerden kaçınan kimse.
|
| Afif |
Ar. |
Erkek |
Namuslu, iffetli, temiz, dürüst.
|
| Afşar |
T. |
Erkek |
1. Oğuz Türklerinin 24 boyundan biri. 2. Çabuk iş gören, çevik, atılgan. 3. Uyumlu, yumuşak başlı. 4. Bir şeyin zıddı, aksi.
|
| Afşin |
T. |
Erkek |
1. Zırh 2. Silah.
|
| Agâh |
Far. |
Erkek |
Bilen, bilgili, haberli, uyanık.
|
| Agil |
Far. |
Erkek |
Göz ucuyla bakış.
|
| Ağa |
T. |
Erkek |
1. Kırlık kesimde geniş toprakları olan, sözü geçen, varlıklı kimse. 2. Halk arasında sayılan ve sözü geçen erkeklere verilen san. 3. Ağabey, büyük kardeş. 4. Yardım eden, cömert kimse. 5. Okuryazar olmayan yaşlıca kişilerin adlarıyla birlikte kullanılan san. 6. Osmanlı İmparatorluğu´nda bazı kuruluşları başında bulunanlara verilen resmî san.
|
| Ağabay |
T. |
Erkek |
Zengin kimse.
|
| Ağacan |
T.+Far. |
Erkek |
Yakın dost.
|
| Ağahan |
T. |
Erkek |
Hükümdar gibi yüce olan kimse.
|
| Ağakan |
T. |
Erkek |
bk. Ağahan
|
| Ağan |
T. |
Kız/Erkek |
1. Yerin hava yuvarına girince, sürtünmeden dolayı akkor duruma gelen ve ardından bir ışık çizgisi bırakarak geçen gök cismi, akan yıldız, ağma. 2. Göğe doğru yükselen, yukarı çıkan.3. Akan yıldız, kayan yıldız.
|
| Ağaner |
T. |
Erkek |
Göğe doğru yükselen, değerli erkek.
|