| Abdüssamet |
Ar. |
Erkek |
Kimseye ve hiçbir şeye ihtiyacı olmayan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüssami |
Ar. |
Erkek |
Her şeyi duyan, yüce Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüsselâm |
Ar. |
Erkek |
Barışçı olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüssemi |
Ar. |
Erkek |
Her şeyi işiten, duyan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüssettar |
Ar. |
Erkek |
Günahları örten, gizleyen Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüzzeki |
Ar. |
Erkek |
Anlayışlı, zeki olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abır |
T. |
Erkek |
1. Namus, şeref, haysiyet. 2. Utanma, hicap, hayâ.
|
| Abid |
Ar. |
Erkek |
bk. abit
|
| Abidin |
Ar. |
Erkek |
İbadet eden, tapan kullar.
|
| Abil |
Ar. |
Erkek |
Koyun, at ve deve gibi hayvanlara iyi bakan kimse.
|
| Abir |
Ar. |
Erkek |
Güzel koku, misk.
|
| Abit |
Ar. |
Erkek |
İbadet eden, tapan kul.
|
| Ablak |
T. |
Erkek |
1. Yüzü güzel, parlak, yakışıklı. 2. Sevimli. 3. Yayvan ve toplu yüz. 4. Çok beyaz. 5. Siyahlı beyazlı. 6. Geniş, enli. 7. Ceviz ağacının mobilya yapmaya yarar iç kısmı. 8. Ağaçların dayanıklı kısmı. 9. Yaban armudu, ahlat. 10. İyice olgunlaşmamış üzüm.
|
| Abraş |
Ar. |
Erkek |
1. Çilli, çopur yüzlü, sarı saçlı, açık renkli gözlü adam. 2. Doru at. 3. Alaca bulaca, karışık renkli. 4. Tedirgin edici, obur. 5. Çarpık, eğri.
|
| Abuşka |
T. |
Erkek |
1. Kadının kocası, eş. 2. Yaşlı, sözü dinlenen kimse.
|
| Abuzer |
Ar.+Far. |
Erkek |
Altın suyu.
|