| Gizer |
T. |
Erkek |
Sır saklayan kimse.
|
| Gür |
T. |
Erkek |
1. Bol, fazla, güçlü olarak çıkan. 2. Ormanlık, çalılık. 3. Kesilmiş ağacın sürgünü.
|
| Konguralp |
T. |
Erkek |
Kumral yiğit.
|
| Ocak |
T. |
Erkek |
1. Ateş yakmaya yarayan, pişirme, ısıtma, ısınma gibi amaçlarla kullanılan yer. 2. Ev, aile, soy.
|
| Ozan |
T. |
Erkek |
1. Şiir yazan, şair. 2. Halk şairi. 3. Şakacı, güzel ve tatlı konuşan.
|
| Rasih |
Ar. |
Erkek |
1. Köklü, kök salan 2. Bilgisi çok geniş olan.
|
| Saltı |
T. |
Erkek |
Gezgin, yolculuk eden.
|
| Sorkun |
T. |
Erkek |
1. Yüksek dağların sırt ve etekleri. 2. Dağlarda yetişen yabani söğüt.
|
| Şehmuz |
Far. |
Erkek |
Hükümdar soyundan gelen.
|
| Tansal |
T. |
Erkek |
Şafakla ilgili, şafağa ait.
|
| Tez |
Far. |
Erkek |
1. Keskin. 2. Çabuk, hızlı.
|
| Tuzer |
T. |
Erkek |
Güzel, şirin kimse.
|
| Usluer |
T. |
Erkek |
Akıllı kimse.
|
| Verşan |
T.+Ar. |
Erkek |
"Çevreye şan ver, ünlen, ünlü ol" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Yiğithan |
T. |
Erkek |
Güçlü, korkusuz, kahraman hükümdar.
|
| Ağa |
T. |
Erkek |
1. Kırlık kesimde geniş toprakları olan, sözü geçen, varlıklı kimse. 2. Halk arasında sayılan ve sözü geçen erkeklere verilen san. 3. Ağabey, büyük kardeş. 4. Yardım eden, cömert kimse. 5. Okuryazar olmayan yaşlıca kişilerin adlarıyla birlikte kullanılan san. 6. Osmanlı İmparatorluğu´nda bazı kuruluşları başında bulunanlara verilen resmî san.
|