| Abdülvahap |
Ar. |
Erkek |
İhsanı bol olan Tanrı'nın kulu.
|
| Asalet |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Soyluluk.2. Bir görevi yüklenmiş olma, o görevin sahibi olma.
|
| Besat |
Ar. |
Erkek |
Düz yer, düzlük.
|
| Fetih |
Ar. |
Erkek |
1. Açma. 2. Alma, zaptetme.
|
| Kahir |
Ar. |
Erkek |
1. Üstün gelen, ezen, ezici. 2. Kahreden, zorlayan. 3. Yok eden.
|
| Nimet |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. İyilik, bağış, lütuf. 2. Mutluluk, saadet.3. Yiyecek, içecek, azık.
|
| Rüştü |
Ar. |
Erkek |
1. Doğru yolda olan kimse. 2. Akıllı, ergin.
|
| Şükrettin |
Ar. |
Erkek |
Dinin şükrü.
|
| Abdülvahit |
Ar. |
Erkek |
Tek ve eşsiz olan Tanrı'nın kulu.
|
| Fettah |
Ar. |
Erkek |
1. Üstün gelmiş, zafer kazanmış. 2. Fetheden, açan. 3. Allah'ın adlarındandır.
|
| Hasane |
Ar. |
Erkek |
bk. Hasene
|
| Müslüm |
Ar. |
Erkek |
bk. Müslim
|
| Nimetullah |
Ar. |
Erkek |
Tanrının verdiği nimet.
|
| Ünsi |
Ar. |
Erkek |
1. Alışmış, sokulgan. 2. Arkadaş, dost.
|
| Zekâi |
Ar. |
Erkek |
Zekâyla ilgili, zekâya ait.
|
| Abdürrahim |
Ar. |
Erkek |
Merhametli, esirgeyen, koruyan Tanrı'nın kulu.
|