| Abdülbari |
Ar. |
Erkek |
Yaratan, yaratıcı olan Tanrı'nın kulu.
|
| Cezlân |
Ar. |
Erkek |
Mutlu.
|
| Emet |
Ar. |
Erkek |
Son, sonuç.
|
| Neyyiri |
Ar. |
Erkek |
1. Nurlu, parlak. 2. Işıklı cisim. 3. Güneş
|
| Örfi |
Ar. |
Erkek |
Törenlerle, âdetlerle ilgili.
|
| Abdülbasir |
Ar. |
Erkek |
Her şeyi görüp anlayan Tanrı'nın kulu.
|
| Cezmi |
Ar. |
Erkek |
Kesin karar veren, kararlı kimse.
|
| Mülket |
Ar. |
Erkek |
Ülke.
|
| Ruhani |
Ar. |
Erkek |
1. Ruhla ilgili. 2. Gözle görülmeyen. 3. Din adamı.
|
| Abdülbasit |
Ar. |
Erkek |
Rızkı yayıp bollaştıran Tanrı'nın kulu.
|
| Ali |
Ar. |
Erkek |
1. Yüce, ulu, yüksek. 2. Orun bakımından en üstün.
|
| Berki |
Ar. |
Erkek |
Şimşek gibi, parlak.
|
| Emin |
Ar. |
Erkek |
1. İnanılır, güvenilir. 2. Sakıncasız, tehlikesiz. 3. Kuşkusu olmayan.
|
| Hamza |
Ar. |
Erkek |
1. Aslan, güçlü adam. 2. İslam tarihinde Hz. Muhammed'in amcası.
|
| Mümin |
Ar. |
Erkek |
1. Tanımış, iman etmiş. 2. İslam dinine inanmış, Müslüman.
|
| Şeyyat |
Ar. |
Erkek |
1. Kendini çok yoran, kendini helak eden. 2. Yüze gülücü, iki yüzlü.
|