| Karagöz |
T. |
Kız/Erkek |
1. Kara gözlü kimse. 2. Şakacı, hoşsohbet kimse. 3. Halk tiyatrosunda Hacivat'ın muhatabı, oyun arkadaşı
|
| Karadut |
T.+Far. |
Kız |
Siyah renkli dut.
|
| Karaca |
T. |
Kız/Erkek |
1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
|
| Kaniye |
Ar. |
Kız |
1. Kanaat eden, fazlasını istemeyen. 2. İnanmış, kanmış.
|
| Kâmuran |
Far. |
Kız/Erkek |
bk. Kâmran
|
| Kâmran |
Far. |
Kız/Erkek |
İsteğine kavuşmuş olan, mutlu.
|
| Kâmile |
Ar. |
Kız |
1. Olgun, yetkin kimse. 2. Kültürlü, bilgili. 3. Bütün, tam, eksiksiz.
|
| Kamertab |
Ar.+Far. |
Kız |
1. Aydınlık, ışık. 2. Ay ışığı, mehtap.
|
| Kamer |
Ar. |
Kız |
Ay.
|
| Kadriye |
Ar. |
Kız |
Değer, kıymet, onurla ilgili.
|
| Kadire |
Ar. |
Kız |
Güçlü, kuvvetli.
|
| Kadime |
Ar. |
Kız |
Eski.
|
| Kadife |
Ar. |
Kız |
1. Yüzeyi belirli uzunlukta bırakılmış ham madde lifleriyle kaplı, parlak, yumuşak kumaş.2. Yumuşak, sakin, iyi huylu.
|
| Kadıncık |
T. |
Kız |
Hanımefendi.
|
| Kadınana |
T. |
Kız |
Deneyimli, yaşlı, saygı gösterilen kadın.
|
| Kadın |
T. |
Kız |
1. Erişkin dişi insan. 2. Evlenmiş kız. 3. Eskiden bayan anlamında kullanılan bir san. 4. Analık veya ev yönetimi bakımından gereken erdemleri olan .
|