| Özgünel |
T. |
Kız |
Kendisine has becerileri olan kimse.
|
| Özgün |
T. |
Kız/Erkek |
1. Nitelikleri bakımından benzerlerinden ayrı ve üstün olan. 2. Yalnız kendine özgü bir nitelik taşıyan.
|
| Özgü |
T. |
Kız/Erkek |
1. Kutsal. 2. Özellikle birine veya bir şeye ait olan.
|
| Özgen |
T. |
Kız/Erkek |
Özü geniş, rahat, sakin kimse.
|
| Özge |
T. |
Kız/Erkek |
1. Başka. 2. Yabancı. 3. İyi, güzel. 4. Şakacı. 5. Cana yakın, sıcakkanlı.6. Yürekli, gözü pek.
|
| Özer |
T. |
Kız/Erkek |
Yiğit, doğru kimse.
|
| Özenli |
T. |
Kız |
Kendisine özen gösteren kimse.
|
| Özenir |
T. |
Kız |
Çaba gösteren, en iyisini yapmaya çalışan kimse.
|
| Özenç |
T. |
Kız/Erkek |
1. İstek. 2. Gıpta, imrenme.
|
| Özenay |
T. |
Kız |
Özen gösteren kimse.
|
| Özen |
T. |
Kız/Erkek |
1. Bir işin elden geldiğince iyi olması için gösterilen çaba. 2. İçerlek, en içeride olan. 3. İlk söz. 4. Birbirine yakın iki dağın arasındaki uzaklık, ara. 5. Dere, ırmak.
|
| Özel |
T. |
Kız/Erkek |
1. Yalnız bir kişiye, bir şeye ait veya ilişkin olan. 2. Devlete değil, kişiye ait olan. 3. Her zaman görülenden, olağandan farklı, dikkate değer.
|
| Özdilek |
T. |
Kız/Erkek |
Candan dilenen dilek.
|
| Özdeş |
T. |
Kız/Erkek |
Her türlü nitelik bakımından eşit olan, benzer olan.
|
| Özderen |
T. |
Kız |
Derli toplu kimse.
|
| Özdener |
T. |
Kız/Erkek |
Soyca temiz, köleliği olmayan özgür kimse.
|