Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Kın | T. | Erkek | Bıçak, kılıç gibi kesici araçların kabı. |
Kınalp | T. | Erkek | Kın-alp. |
Kınay | T. | Erkek | Çok çalışan, etkin, faal. |
Kınayman | T. | Erkek | Çalışkan, etkin kimse. |
Kınaytürk | T. | Erkek | Çok çalışan, etkin, faal Türk. |
Kınel | T. | Erkek | Çok çalışan, etkin, faal kimse. |
Kıner | T. | Erkek | Çok çalışan, etkin, faal kimse. |
Kınık | T. | Erkek | 1. Kaynak, memba. 2. İstek, arzu, gayret. 3. Obur. 4. Oğuzların 24 boyundan biri. |
Kınıkaslan | T. | Erkek | Gayretli, çabalayan kimse. |
Kınış | T. | Erkek | İstek, arzu, heves. |
Kıpçak | T. | Erkek | XI-XV. yüzyıllarda, Ural dağlarıyla Volga ırmağı arasında yaşamış bir Türk boyu. |
Kıraç | T. | Erkek | Bitek olmayan, verimsiz veya sulanmayan yer. |
Kıralp | T. | Erkek | Ak saçlı ve sakallı, yaşlı yiğit. |
Kıran | T. | Erkek | 1. Çevre, kıyı, kenar. 2. Ufuk. 3. Tepe, yamaç, bayır. |
Kıranalp | T. | Erkek | Düşmanı bozguna uğratan yiğit. |
Kıraner | T. | Erkek | Düşmani bozguna uğratan kimse. |