Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Karakan | T. | Erkek | Bir tür dağ ağacı. |
Karakaş | T. | Erkek | Gür ve kara kaşları olan kimse. |
Karakaya | T. | Erkek | Güçlü, kuvvetli esmer kimse. |
Karakız | T. | Kız | Esmer kız. |
Karakoca | T. | Erkek | 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç. |
Karakoç | T. | Erkek | Delikanlı, yiğit esmer kimse. |
Karakoyun | T. | Erkek | Uysal, ılımlı esmer kimse. |
Karakucak | T. | Erkek | 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi. |
Karakurt | T. | Erkek | Deneyimli esmer kimse. |
Karakuş | T. | Erkek | Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad. |
Karaman | T. | Erkek | 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel. |
Karamık | T. | Erkek | bk. Karamuk |
Karamuk | T. | Erkek | Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. |
Karamut | T. | Erkek | Kara baht, kötü şans. |
Karamürsel | T. | Erkek | 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaelinin ilçe merkezi. |
Karan | T. | Erkek | 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık. |