| Kayın |
T. |
Erkek |
1. Kayıngillerderı, kışın yaprak döken, güzel görünüşlü orman ağacı. 2. Kardeş, hısım, akraba.
|
| Kayıt |
T. |
Erkek |
1. Araç, eşya. 2. Saban. 3. İş, güç. 4. Kış için ayrılan yiyecek.
|
| Kayıtmış |
T. |
Erkek |
Geri dönmüş, geri gelmiş, vazgeçmiş.
|
| Kaymak |
T. |
Kız |
1. Sütün yüzünde toplanan yağlı katman 2. En seçkin, en güzel.
|
| Kaymas |
T. |
Erkek |
bk. Kaymaz
|
| Kaymaz |
T. |
Erkek |
Yılmayan, azimli, cesur.
|
| Kaynak |
T. |
Erkek |
1. Bir suyun çıktığı yer. 2. Neşe, sevinç. 3. Eğlendirici, neşeli kimse.
|
| Kaynar |
T. |
Erkek |
bk. Kaynak
|
| Kaynarkan |
T. |
Erkek |
Coşkulu, hareketli kimse.
|
| Kayra |
T. |
Kız/Erkek |
Büyük bir kimseden gelen iyilik, ihsan.
|
| Kayraalp |
T. |
Erkek |
İyiliksever yiğit.
|
| Kayrabay |
T. |
Erkek |
İyiliksever, saygın kimse.
|
| Kayrahan |
T. |
Erkek |
İyiliksever hükümdar.
|
| Kayral |
T. |
Erkek |
Kayrılan, himaye edilen kimse.
|
| Kayran |
T. |
Erkek |
1. Orman içindeki ağaçsız alan. 2. Kayan yer. 3. İnce çakıllı, kumlu toprak.
|
| Kazak |
T. |
Erkek |
1. Göçebe, akıncı. 2. Rusya'da yaşayan bir Türk kavmi. 3. Genç, taze. 4. İnatçı.
|