| Ulaç |
T. |
Erkek |
1. Bağlayan, bağlayıcı. 2. Sınır.
|
| Ulaçhan |
T. |
Erkek |
İnsanları birbirine kaynaştıran hükümdar.
|
| Ulaçkan |
T. |
Erkek |
İnsanları birbirine kaynaştıran bir soydan gelen kimse.
|
| Ulak |
T. |
Erkek |
1. Haber götüren kimse, postacı. 2. Yardımcı. 3. Amaç, hedef. 4. İri yarı, güçlü kimse. 5. Ek, yama. 6. At.
|
| Ulakbey |
T. |
Erkek |
Yardım eden, yardımcı olan bey.
|
| Ulam |
T. |
Erkek |
1. Kesintisiz, sürekli. 2. Aralarında herhangi bir bakımdan ilgi veya benzerlik bulunan şeylerin tümü. 3. Yetenekli, becerikli. 4. Grup, demet, topluluk, kategori.
|
| Ular |
T. |
Erkek |
Erkek keklik.
|
| Ulaş |
T. |
Erkek |
Amacına ermiş, isteğine kavuşmuş kimse.
|
| Ulcan |
T. |
Erkek |
bk. Oğulcan
|
| Ulcay |
Moğ. |
Kız/Erkek |
bk. Olcay
|
| Uldız |
T. |
Erkek |
bk. Yıldız
|
| Ulu |
T. |
Erkek |
1. Erdemleri bakımından çok büyük, yüce. 2. Zengin.3. Saygın.
|
| Ulualp |
T. |
Erkek |
Çok erdemli, yüce yiğit.
|
| Uluant |
T. |
Erkek |
Kutsal, büyük yemin.
|
| Ulubaş |
T. |
Erkek |
Yüce, saygın kişi.
|
| Ulubay |
T. |
Erkek |
Yüce, saygın, erdemli kişi.
|